هیجان زدگی از چیزهای کوچک با هیجان زدگی از چیزهای بزرگ برای انسان طبیعی ،یکسان است.

 بعد از یک روز همراهی از مدرسه تا دهکده ،طبق قراری که شیوانا با شاگردانش داشت ،در فضای باز زیر آسمان پر ستاره ، دور آتش حلقه زده بودند و مشتاقانه منتظرآموزه ی مشاهداتشون بودند . 

شیوانا از آنها خواسته بود در این حرکت گروهی سعی کنند بیشتر به افراد شاد و  محیط اطرافشون دقت کنند و بالاترین میزان هیجان را که میبینند تعریف کنند. 

بالاخره او سکوت را شکست و گفت :

چه کسی میخواهد صحبت را شروع کند؟

جوانی که روبروی شیوانا نشسته بود ، دستش را بالا برد و گفت : 

وقتی از جنگل زیبای درختان بلوط و افرا عبور میکردیم تا به دهکده برسیم ، صدای خنده ی دختری جلب توجهم کرد که سرمست از این همه زیبایی طبیعت دنبال پروانه ی آبی می دوید، از آب رودخانه خرگوش سفید کوچکی را که در سبدش گذاشته بود، سیراب می کرد و در حالیکه گلها را می بویید ،چرخ ن و خندان از جنگل خارج شد . 

بغل دستی او اینبار شروع به تعریف کرد : 

در جاده ی دهکده که حرکت میکردیم ، پسر کدخدا را دیدم که سوار بر اسب و خیلی خوشحال بود ، علت را پرسیدم . جواب داد: امروز بهترین روز زندگی من است. پدرم این اسب را به من هدیه داده و دختر مورد علاقه ام به درخواستم جواب مثبت داده است. می روم به مادرم خبر دهم. 

 دیگری گفت : نزدیک دهکده کارگری را دیدم که با وجود کار سخت ، در حالیکه  آواز میخواند و میرقصید، مصالح را جابه جا میکرد و به دست استاد بنا می رساند . او هم با خوشرویی همراهیش می کرد. 

شاگردی از آنسوی آتش صحبت را ادامه داد : در ورودی دهکده چند کودک مشغول بازی بودند و برای گرفتن میوه ی کاج با هیجان می دویدند و از خوشحالی چنان جیغ می زدند که انگار شادترین آدم های روی زمین هستند و میخواهند بزرگترین گنج دنیا را به دست بیاورند .

بعد از چند لحظه سکوت شیوانا در ادامه‌ی صحبت آنها گفت : 

عزیزانم ، همه شما که از دیده هایتان حرف زدید، به نظر خود شاهد هیجانات کوچک وبزرگ درآدمهای مختلف بوده اید . 

با وجود اینکه آنها از نظر سن و موقعیت زندگی متفاوت بودند، اما همگی درحرف های خود به میزان بالا و شدت آن هیجانات و شادی ها ،اشاره کردید . 

پدر بیکاری که بعد از مدتها شغلی پیدا میکند ، همانقدر خوشحال و هیجان زده میشود که حکیمی از کشف یک داروی جدید و یا مادری از شفا یافتن فرزند بیمارش .

همه ما درک واحدی از میزان حس گرسنگی و یا سیراب شدن داریم .

پس این ذات و وجود یکسان انسانهاست که بیشترین مقدار هر حس و هیجانی برای آنها به یک اندازه است و قابل قیاس نیست .